Najważniejszym elementem środowiska pracy jest powłoka. W DOS-ie rolę powłoki pełni command.com. Powłoka zajmuje się przetwarzaniem poleceń wpisywanych w linii poleceń, jest więc pośrednikiem w komunikacji z systemem operacyjnym. Może także wykonywać skypty, podobne do znanych z DOS-a plików wsadowych, składające się z serii poleceń wykonywanych bez ingerencji użytkownika.
W FreeBSD zainstalowane są dwie powłoki:
      csh i sh.
      csh dobrze obsługuje linię poleceń,
      skrypty powinny być jednak pisane w
      sh (lub bash).
      Wpisując echo $SHELL możesz dowiedzieć
      się, z jakiej powłoki korzystasz.
Powłoka csh jest niezła, jednakże
      tcsh potrafi wszystko to, co
      csh i jeszcze więcej. Umożliwia
      wywoływanie wcześniej wpisanych poleceń za pomocą klawiszy
      strzałek. Pozwala uzupełniać nazwy plików przy pomocy
      klawisza Tab (csh
      wykorzystuje do tego Esc), jak również
      powrót do ostatnio odwiedzonego katalogu poleceniem
      cd -. W tcsh można
      też w prosty sposób zmienić swój znak zachęty. Wszystko to
      bardzo ułatwia życie.
Nową powłokę instaluje się w następujący sposób:
Zaintaluj powłokę w postaci portu lub pakietu.
	  Wpisz rehash, a potem
	  which tcsh (zakładając, że
	  instalujesz tcsh), by mieć pewność,
	  że instalacja powiodła się.
Działając jako root, dopisz w pliku
	  /etc/shells wiersz odpowiadający
	  nowej powłoce, w naszym przypadku
	  /usr/local/bin/tcsh, i zapisz
	  zmiany. (W przypadku niektórych portów może być to
	  zrobione automatycznie.)
Aby na stałe zmienić swoją powłokę na
	  tcsh, skorzystaj z polecenia
	  chsh. Możesz także wpisać
	  tcsh w linii poleceń, by zmienić
	  powłokę bez powtórnego logowania się.
Zmiana powłoki roota na inną niż
        sh lub csh
	we wczesnych wersjach FreeBSD i wielu wersjach Uniksa
	może okazać się niebezpieczna, ponieważ może prowadzić
	do braku działającej powłoki w trybie jednego
	użytkownika. Można sobie z tym poradzić stosując
	su -m do zostania rootem, dzięki
	czemu możliwe jest korzystanie z tcsh,
	gdyż powłoka jest elementem środowiska. Aby takie
	rozwiązanie było stosowane na stałe, utwórz alias w
	.tcshrc dopisując polecenie
	alias su su -m
Podczas uruchamiania, tcsh
      odczytuje pliki /etc/csh.cshrc
      i /etc/csh.login, podobnie jak to
      robi csh. Ponadto wczytywane są
      pliki .login i
      .cshrc, chyba, że istnieje plik
      .tcshrc. Można go utworzyć
      kopiując po prostu plik .cshrc
      jako .tcshrc.
Gdy powłoka tcsh jest już
      zainstalowana, możesz zająć się wyborem odpowiadającego ci
      znaku zachęty. Szczegółowo jest to opisane w dokumentacji
      tcsh, przykładowe polecenie
      przedstawione poniżej wpisane do
      .tcshrc spowoduje, iż znak zachęty
      będzie informował o tym, ile wydałeś poleceń, która jest
      godzina, oraz jaki jest bieżący katalog. Na końcu pojawi
      się znak >, jeśli jesteś zwykłym
      użytkownikiem, lub znak #, jeśli jesteś
      rootem:
set prompt = "%h %t %~ %# "
Powyższy wiersz umieść w miejscu starego "set
      prompt", albo pod "if($?prompt) then". Poprzedni wiersz
      zamień w komentarz, dzięki temu będziesz mógł do niego
      wrócić, jeśli zechcesz. Przepisz dokładnie spacje i
      cudzysłowy. Aby plik .tcshrc został
      przeczytany ponownie, wpisz
      source .tcshrc.
Listę innych zmiennych środowiskowych uzyskać można
      korzystając z polecenia env. Lista zawiera
      domyślny edytor, program do przeglądania plików tekstowych,
      typ terminala i wiele innych. Jeżeli logujesz się do systemu
      przez sieć i jakiś program nie daje się uruchomić z powodu
      nieodpowiedniego terminala, przydatne może okazać się
      polecenie setenv TERM vt100.
All FreeBSD documents are available for download at https://download.freebsd.org/ftp/doc/
Questions that are not answered by the
    documentation may be
    sent to <freebsd-questions@FreeBSD.org>.
    Send questions about this document to <freebsd-doc@FreeBSD.org>.